وبلاگ رجال صدقوا

… این روزها روزهای نزدیک به اربعین است. پدیده‌ بی‌نظیر و بی‌سابقه‌ای هم در این سال‌های اخیر به‌وجود آمده و آن، پیاده‌روی میان نجف و کربلا یا بعضی از شهرهای دورتر از نجف تا کربلا است… این حرکت حرکت عشق و ایمان است؛ ما هم از دور نگاه می‌کنیم به این حرکت و غبطه می‌خوریم…
این کسانی که این راه را طی کردند و این حرکت عاشقانه را و مؤمنانه را دارند انجام میدهند، واقعاً دارند حسنه‌ای را انجام میدهند. این یک شعار بزرگ است «لا تُحِلّوا شَعائِرَ الله»، این بلاشک جزو شعائرالله است. این حرکت حرکت عشق و ایمان است؛ هم در آن ایمان و اعتقاد قلبی و باورهای راستین، تحریک‌کننده و عمل‌کننده است؛ هم عشق و محبّت. تفکّر اهل‌بیت و تفکّر شیعی همین‌جور است.
(امام‌ خامنه‌ای، 09/09/1394)

ما این آقایانی که هی می‌روند سراغ اینکه ببینیم چه‌طور یک [قانونی‌] باشد، پسند غرب باشد، پسند غرب آن است که ما همه چیزمان را تقدیمشان بکنیم و بی‌چون‌وچرا، این پسند غرب است. اگر آقایان این را می‌خواهند، این پسند ملت ما نیست. و اگر آقایان یک چیزی خیال می‌کنند که در غرب خبری است، بدانند که در غرب خبری نیست جز جنایت، جز خیانت. من ملت‌شان را نمی‌گویم، - این … «دولت‌های‌شان». در هر صورت من خواهش می‌کنم از این آقایان، از اینهایی که یا روشنفکرند یا خودشان را به روشنفکری زده‌اند، که این‌قدر با سرنوشت یک ملت بازی نکنند.
(صحیفه امام، ج‏11، ص 51)

خدایا! ما را ببخش. گناهانی که ما را احاطه کرده و خود از آن آگاهی نداریم. گناهانی که می کنیم و با هزار قدرت عقل توجیه می کنیم و خود از بدی آن آگاهی نداریم.

خدایا! تو به من پوچی لذات زودگذر را آشکار نمودی، ناپایداری روزگار را نشان دادی. لذت مبارزه را چشاندی، ارزش شهادت را آموختی.

خدایا! تو را شکر می کنم که از پوچیها و ناپایداریها و خوشیها و قید و بندها آزادم نمودی. و مرا در طوفانهای خطرناک حوادث رها کردی و در غوغای حیات در مبارزه با ظلم و کفر غرقم نمودی و مفهوم واقعی حیات را به من فهماندی. فهمیدم که سعادت و حیات در خوشی و آسایش نیست، بلکه در درد و رنج و مصیبت و مبارزه با کفر و ظلم و بالاخره شهادت است.

خدایا! تو را شکر می کنم که اشک آفریدی، که عصاره حیات انسان است. آنگاه که در آتش عشق می سوزم، یا در شدت درد می گدازم یا در شوق زیبایی و ذوق عرفانی آب می شوم و سراپای وجودم لطف می شود.

خدایا! تو را شکر می کنم که غم و دردهای شخصی مرا که کثیف و کشنده بود، از من گرفتی و غم و دردهای خدایی دادی که زیبا و متعال بود.

خدایا! تو را شکر می کنم که غم را آفریدی و بندگان مخلص خود را به آتش آن گداختی.

خدایا! … دل غم زده و دردمندم آرزوی آزادی می کند و روح پژمرده ام خواهش پرواز دارد.

خدایا! پستی دنیا و ناپایداری روزگار را همیشه در نظرم جلوه گر ساز، تا فریب زرق و برق عالم خاکی، مرا از یاد تو دور نکند.

شهدا سلام

چقدر زود گذشت هشت سال دفاع مقدس. چقدر سخت است بدون حضور شما زندگی کردن. چقدر به عکسهای زیبای شما خیره شوم. چقدر هرروز به عکس تو عموجان نگاه کنم. نمی دانستم نبود تو چقدر سخت و دشوار است.گاه به خود می گویم چه خوب شد که رفتید. رفتید و این همه بی حرمتی به اسلام و مسلمین را ندیدید. میدانم و معتقدم که طبق آیه شریفه قرآن شما زنده اید.آی زنده های جاوید، ما مردگان این قفس را دریابید. بعد از امام راحل رحمت الله علیه و شما، بعضی از مردان ما غیرت خود را فروختند، بعضی از زنان ما حیا و عفت خود را نادیده گرفته و با پوشش های بسیار تند و زننده خود را در معرض دید نامحرمان قرار دادند چه خونها که به دل رهبری نکردند ما اکنون نیز در فتنه نرم بسر میبریم، چادرهای زنان ما را طوری طراحی کردند که بدن نما باشد این خود یک فتنه است و کسانیکه اینگونه رفتار میکنند اکنون در جبهه دشمن هستند! و ممکن است خود ندانند. بیایید شهدا، بیایید که ما هنوز هم به غیرت و از جان گذشتگی شما نیازمندیم.

برگرفته از وبلاگ پاکان امت - نویسنده این وبلاگ: زهرا صادقیان بافقی

مرا از این همه اندوه تیره، راحت کن

کجاست سمت سپیده؟ مرا هدایت کن

نگاه کن، چه شب و روز تنبلی دارم

سکوت پشت دلم را شکست، صحبت کن

هزار جمعه بی روح، بی تو جان کندم

بس است بی تو نشستن، بس است صحبت کن!

تو از سلاله نوری، تو نبض بارانی

نگاه ملتمس خاک را اجابت کن

مرا به عشق بکوچان، به سمت حظ ظهور

مرا به جشن بزرگ ظهور دعوت کن

به نعش خونی آلاله ها، ستاره بپاش

قناریان نفس مرده را حمایت کن

بیا و گرم کن این روزهای برفی را

بهار گمشده را بین خلق قسمت کن!